Zakazenie Chlamydia trachomatis

Choroby przenoszone drogą płciową są jednymi z najczęściej występujących chorób zakaźnych.

Chlamydia trachomatis (dalej w skrócie: C. trachomatis) według danych CDC (Centers for Disease Control and Prevention) jest drobnoustrojem najczęściej przenoszonym drogą płciową. W Polsce w różnych grupach notuje się częstość zachorowań na poziomie od 20% do 40%.

Do czynników ryzyka zakażenia należą:

  • młody wiek (najczęściej zakażenie C. trachomatis odnotowuje się u kobiet do 25 r.ż)
  • stan cywilny (częściej zakażenie występuje u osób w stanie wolnym)
  • częsta zmiana partnerów seksualnych
  • stosowanie antykoncepcji hormonalnej

1. Zakażenia C. trachomatis u kobiet

Śluzowo-ropne zapalenie szyjki macicy

Choroba ta jest typową manifestacją zakażenia C. trachomatis. W 2/3 przypadków przebieg choroby jest bezobjawowy.

Pacjentka podejrzewająca u siebie infekcję szyjki macicy powinna zwrócić uwagę na następujące objawy:

  • upławy, zwłaszcza o charakterze śluzowo-ropnym
  • bóle podbrzusza
  • krwawienia między miesiączkami
  • zaburzenia miesiączkowania: obfite miesiączki, przesunięcie terminu miesiączki
  • pieczenie przy oddawaniu moczu

Występujące objawy mogą być łagodne i niespecyficzne.

 Zapalenie cewki moczowej

Rozwija się w ciągu 7-14 dni od zakażenia. Zazwyczaj współwystępuje z zapaleniem szyjki macicy.

Objawy:

  • nieprawidłowa wydzielina z ujścia cewki moczowej
  • parcie na pęcherz
  • ból, pieczenie lub swędzenie cewki moczowej podczas oddawania moczu

Zapalenie odbytu

Najczęściej u kobiet z infekcją C. trachomatis wywołane spływającą z dróg rodnych wydzieliną.

Objawy:

  • bóle odbytu i jego okolicy
  • bóle podbrzusza, szczególnie często lokalizujące się po lewej stronie
  • krwawienia lub wydalanie treści śluzowej niezwiązane z oddawaniem stolca
  • rzadziej uczucie niepełnego wypróżnienia lub parcia na stolec

Zakażenie często przebiega bezobjawowo.

Powikłania nieleczonej infekcji wywołanej C. trachomatis:

  • zapalenie błony śluzowej macicy
  • zapalenie jajowodów (mogące prowadzić do niedrożności jajowodów)
  • zapalenie przydatków (nieleczone może prowadzić do ropnia jajowodów i ropnia jajników)
  • zapalenie tkanek otaczających

Zapalenie narządów miednicy mniejszej (wszystkie wyżej wymienione) może się rozwinąć jako wynik rozszerzającej się nieleczonej infekcji szyjki macicy. Stwierdzano przebieg od łagodnego po bardzo ciężki (zagrażający życiu).

Rozszerzenie zapalenia narządów miednicy mniejszej do jamy otrzewnej może prowadzić do kolejnych powikłań:

  • ropnia okołowątrobowego
  • ropnia okołowyrostkowego

Wśród innych powikłań zakażenia C. trachomatis wymienia się zapalenie gruczołu przedsionkowego większego (Bartholina)

Odległymi powikłaniami często mającymi nie tylko konsekwencje zdrowotne ale i społeczno-psychologiczne są:

  • niepłodność
  • poronienia
  • ciąża pozamaciczna

Do innych powikłań odległych należy zespół Ritera (zapalenie stawów, spojówek i naczyniówek oraz zmiany śluzówkowo-skórne)

Konsekwencje infekcji C. trachomatis u kobiet ciężarnych:

  • poronienie
  • obumarcie płodu
  • zapalenie błon płodowych
  • poród przedwczesny

U 60% kobiet cierpiących na zapalenie szyjki macicy wywołanym przez C. trachomatis dochodzi do zakażenia dziecka podczas przechodzenia przez kanał rodny kobiety. U noworodków zakażonych tym drobnoustrojem w 22-40% przypadków dochodzi do wtrętowego zapalenia spojówek, a 11-20% dzieci zapada na zapalenie płuc w ciągu 3 miesięcy od urodzenia.

2. Zakażenia C.trachomatis u mężczyzn

Zapalenie cewki moczowej

Rozwija się w ciągu 3 do 7 tygodni od zakażenia drobnoustrojem. Do głównych objawów należą: nieprawidłowa wydzielina w ujściu cewki moczowej (o charakterze śluzowym lub śluzowo-ropnym) oraz silny ból podczas oddawania moczu.

Nieleczona choroba może prowadzić do:

  • zapalenia gruczołu krokowego
  • zapalenia najądrzy
  • zespołu Ritera (częsciej u mężczyzn niż u kobiet)

Zapalenie najądrzy

Zakażenie C. trachomatis oraz dwoinką rzerzączki są najczęstrzą przyczyną zakażeń najądrza u mężczyzn do 35 r.ż.

Objawy:

  • jednostronny obrzęk najądrza lub jądra
  • obustronny obrzęk najądrza lub jądra
  • ból przy oddawaniu moczu
  • gorączka
  • dreszcze

Konsekwencją nieleczonego zapalenia najądrzy może być niepłodność (jeśli dochodzi do infekcji obustronnej).

Diagnostyka

W chwili obecnej dostępne są liczne i skuteczne metody diagnostyki zakażenia C. trachomatis oparte na wykrywaniu materiału biologicznego tych drobnoustrojów w materiale pochodzącym z wymazów z objętej infekcją części ciała. Wynik otrzymujemy stosunkowo szybko co pozwala bezzwłocznie podjąć skuteczne leczenie choroby.

Leczenie

W leczeniu chlamydiozy stosowana jest odpowiednio dobrana antybiotykoterapia.

Skuteczność leczenia jest wysoka jednak istotnym warunkiem jest podjęcie leczenia osoby u której wykryto infekcję oraz jej partnera. Należy zaprzestać współżycia płciowego podczas leczenia.

Bibliografia:

  1. S.Jabłońska, S.Majewski „Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową”

PZWL Warszawa 2008

  1. G.H.Bręborowicz „Położnictow i ginekologia” tom I i II, PZWL Warszawa 2010
  2. J.Cianciara, J.Juszczyk „Choroby zakaźne i pasożytnicze” Lublin 2007
  3. D.Frreidek, A.Ekiel, G.Martirosian „Chlamydia trachomatis: etipoatogeneza i diagnostyka zakażeń” [w:] „Przegąd epidemiologiczny” 2005.

lek. Kamila Jakubiak